Ανάμεσα στους Έλληνες του Πιατιγκόρσκ οι περισσότεροι έχουν ρίζες στο χωριό Γκρέτσεσκογιε, που βρίσκεται κοντά στην πόλη μας. Το χωριό Γκρέτσεσκογιε ιδρύθηκε το 1897 10 χιλιόμετρα πιο μακριά από το χωριό Ναγκούτσκογιε, όπου πρώτα ήταν εγκατεστημένοι οι Έλληνες-Πόντιοι από την Τουρκία. Οι Ρωσικές αρχές τοποθετούσαν τους μεταναστάτες (τους ομόθρησκους από την Τουρκία και τους αγρότες από την κεντρική Ρωσία) στα μέρη που είχαν εγκαταλείψει πρώην κάτοικοι-μουσουλμάνοι, οι οποίοι έφυγαν στην Τουρκία, μετά τη νίκη της Ρωσίας στον πόλεμο του Καυκάσου. Να λοιπόν τι έγραφαν για τους Έλληνες του χωριού Ναγκούτσκογιε το 1897 στην επίσημη στατιστική μελέτη της περιοχής Σταυρούπολης, αποσπάσματα της οποίας παραθέτονται παρακάτω.
   ΧΩΡΙΟ ΝΟΓΚΟΥΤΣΚΟΓΙΕ
Ιστορία. Το χωριό ίδρυσαν το 1868 οι Έλληνες οι οποίοι μετανάστεψαν εδώ από την Τουρκία όταν δραπέτευσαν από την καταπίεση και το διωγμό των Τούρκων και των τούρκικων αρχών. Ύστερα από τους Έλληνες που εγκαταστάθηκαν στις όχθες του ποταμού Σάμπλια, δίπλα τους άρχισαν να εγκαθιστούνται και οι Ρώσοι – οι καταγόμενοι από την κεντρική Ρωσία. Η διαφορά στον χαρακτήρα, στα ήθη, έθιμα και στις κοσμοθεωρίες δύο διαφορετικών στο πνεύμα λαών είχε σαν αποτέλεσμα πολλούς καυγάδες, πολλές φασαρίες μεταξύ μελών της κοινωνίας. Το αντικείμενο της διχόνοιας τις περισσότερες φορές ήταν η γη και ύστερα διάφορες άλλες περιστάσεις. Οι Έλληνες είναι ένας ανατολικός λαός με ευέξαπτο, ζωηρό χαρακτήρα. Πολλές φορές οι Έλληνες είχαν μαζί τους όπλα (στιλέττα και περίστροφα) και συχνά πείραζαν τους Ρώσους οι οποίοι στην αρχή ήταν λίγοι. Οι Έλληνες άρπαζαν από τους Ρώσους τα καλύτερα κομμάτια της καλλιεργήσιμης γης, βοσκοτόπια, αγροκτήματα, τα μέρη όπου πίνουν τα ζώα κλπ. Όταν μάλωναν και έκαναν φασαρίες οι Έλληνες πολύ συχνά χρησιμοποιούσαν τα όπλα τους και για αυτό πολλές φορές τραυμάτιζαν και πλήγωναν τους Ρώσους και μερικές φορές τους σκότωναν κιόλας. Οι Έλληνες συνεχώς είχαν καταγγελίες και δικαστήρια με τους Ρώσους μέχρι που τους πήραν τα όπλα τους. Η γη που έδωσαν οι αρχές στο χωριό Νογκούτσκογιε ήταν πολύ καλής ποιότητας και για αυτό το κάποτε μικρό χωριουδάκι άρχισε να μεγαλώνει με τον ερχομό των καινούριων Ρώσων μεταναστών.
    Πληθυσμός. Τον πληθυσμό αποτελούν όπως είπαμε Ρώσοι και Έλληνες, οι οποίοι συνυπάρχουν σε μια κοινωνία. Στο χωριό υπάρχουν 1400 σπίτια, από τα οποία τα 1200 ανήκουν στους Ρώσους κατοίκους και 200 στους Έλληνες.
     Σε τόσο μεγάλο χωριό υπάρχει μόνο μία εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Θαυματουργού. Η ανέγερση του ναού στοίχησε 40000 ρούβλια. Η εκκλησία έχει 10 στρέμματα γης.
     Οι Έλληνες όμως έχουν δικό τους ξεχωριστό παρεκκλήσι και δικούς τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Το προσωπικό της εκκλησίας αποτελούν ένας παπάς και ένας ψάλτης. Το παρεκκλήσι είναι πέτρινο, ευρύχωρο, απλής αρχιτεκτονικής και έχει μόνο τον απαραίτητο εξοπλισμό λειτουργίας
     Θρήσκευμα. Ολοι οι κάτοικοι του χωριού, όπως οι Έλληνες έτσι και οι Ρώσοι είναι ορθόδοξοι χριστιανοί.
   Εκπαίδευση. Στο χωριό λειτουργούν τέσσερα εκπαιδευτικά ιδρύματα που ανήκουν στο Υπουργείο Παιδείας: δύο από αυτά είναι διάρκειας ενός έτους, ένα εκκλησιαστικό σχολείο και ένα δημοτικό σχολείο.....Το 4ο σχολείο είναι ελληνικό και στηρίζεται αποκλειστικά οικονομικά από Έλληνες.

      Δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε τη σχέση του ρώσικου και του ελληνικού πληθυσμού μ’ αυτό το σχολείο. Οι Έλληνες σε αριθμό αποτελούν τη μειονότητα του πληθυσμού, όμως και στα δύο εκπαιδευτικά ιδρύματα του Υπουργείου ο αριθμός των Ελλήνων μαθητών αποτελεί το μισό του αριθμού όλων των μαθητών. Στο εκκλησιαστικό σχολείο οι Έλληνες δεν έστελναν τα παιδιά τους, γιατι δε βρίσκανε τη διδασκαλία εκεί ικανοποιητική. Την άνοιξη όταν αρχίζουν οι γεωργικές εργασίες οι περισσότεροι Ρώσοι μαθητές απουσιάζουν από τα σχολεία, γιατί βοηθούν στις εργασίες μέχρι το επόμενο φθινόπωρο. Ενώ οι Έλληνες μαθητές παρακολουθούν κανονικά τα μαθήματα μέχρι την τελευταία μέρα. Και οι πιο φτωχοί μαθητές συνεχίζουν να πηγαίνουν στο σχολείο. Οι Έλληνες άντρες είναι όλοι μορφωμένοι, ενώ ανάμεσα στους Ρώσους o αναλφαβητισμός είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Επίσης πρέπει να τονίσουμε ότι τα παιδιά των Ελλήνων, πριν πάνε στο Ρωσικό σχολείο, παρακολουθούν το Ελληνικό για 2 – 3 χρόνια. Προκαλεί κατάπληξη η οξεία διαφορά σε όλα μεταξύ του Ρωσικού και Ελληνικού πληθυσμού! Αυτοί οι αγριάνθρωποι που ήρθαν από την Τουρκία κατατρεγμένοι και ρακένδυτοι , που ζούσαν στην αρχή σε ορύγματα και σε καλύβια, σήμερα παρουσιάζονται ως το πιο φιλήσυχο, εργατικό και μη εθισμένο στο αλκοόλ αγροτικό στοιχείο του πληθυσμού. Επίσης είναι ανώτεροι σε διανοητικό και ηθικό επίπεδο από τους Ρώσους συγχωριανούς τους. Η πίστη των Ελλήνων και αυτή με τη σειρά της είναι πιο δυνατή. Αυτή η πίστη εκδηλώνεται και με το γεγονός ότι οι Ελληνικοί τάφοι των νεκρών στο νεκροταφείο έχουν καλούς και επιμελώς φτιαγμένους σταυρούς και μερικές φορές μνημεία. Στους Ρωσικούς τάφους όμως παντού βλέπεις ξύλινα κομμάτια από χαλασμένους σταυρούς που εξέχουν από τα μνήματα. Μόνο κάπου – κάπου μπορείς να δεις κάτι μικρούς, φτηνούς σταυρούς. Η μη εξάρτηση των Ελλήνων από το ποτό είναι παραδειγματική! Μεθύστακες ανάμεσά τους δεν υπάρχουν και δε μπορείς να συναντήσεις ποτέ στο δρόμο ένα μεθυσμένο Έλληνα. Αυτοί πίνουν μόνο στα σπίτια τους και μόνο σε ειδικές περιπτώσεις, όπως ας πούμε στους γάμους κτλ. Συνάμα δε δημιουργούνται φασαρίες στις παρέες. Σπάνια λύνουν τις διαφορές τους στο δικαστήριο. Στη συζυγική ζωή τους και οι άντρες και οι γυναίκες διακρίνονται για την παραδειγματική πίστη του ενός στον άλλον και η συμπεριφορά του άντρα προς τη γυναίκα του δεν αφήνει να επιθυμείς κάτι καλύτερο. Οι Έλληνες δεν μπορούν ούτε να καταλάβουν πως είναι δυνατόν οι Ρώσοι να χτυπάνε τη γυναίκα τους, εκφράζοντας και αποδυκνείοντας την αγάπη τους σ’αυτήν με γροθιές και μαστίγια και οι Έλληνες τους κοροϊδεύουν γι’αυτό. Σήμερα όλοι οι Έλληνες έχου ίδια σπίτια με τους Ρώσους. Το ψωμί που το αντικαθιστούσαν με κάτι «τσουρέκια», τώρα το ψήνουν υπέροχα. Τα καταφέρνουν καλά και με την κτηνοτροφία και με τα σπιτικά πτηνά, γι’αυτό και τα προϊόντα τους έχουν καλύτερη ποιότητα. Τα αβγά στον Καύκασο είναι πολύ μικρά και γι’αυτό δεν εξάγονται, των Ελλήνων όμως είναι μεγάλα και διαφοροποιούνται από τα ρωσικά. Πολλοί Έλληνες έχουν βόδια, τα οποία τους δίνουν υπέροχο και πλούσιο σε λίπος γάλα. Μέχρι τώρα το μόνο που δε μπορούν να μάθουν οι Έλληνες είναι η καθαριότητα και η τάξη. Όλοι οι Έλληνες και σχεδόν όλες οι Ελληνίδες μιλάνε λίγο ή πολύ καθαρά Ρωσικά. Αναγνωρίζοντας στους Έλληνες πολλές αξιόλογες αρετές, οι Ρωσίδες ευχαρίστως παντρεύονται μ’αυτούς. Δεν έτυχε όμως ποτέ να παντρευτεί Ελληνίδα Ρώσο. Δυστυχώς όμως, όπως λένε οι γέροντες Έλληνες, η νέα γενιά τους αρχίζει να χαλάει, παίρνοντας από τους γείτονές της πολλά κακά. Το καλό παράδειγμα όμως των Ελλήνων στους Ρώσους μάλλον δεν έχει καμία καλή επίπτωση.